Συζήτηση για ένα … «ανύπαρκτο» θέμα

Συζήτηση  για ένα … «ανύπαρκτο» θέμα
«Πολύ συζήτηση για το τίποτα. Για ένα ‘ανύπαρκτο’ θέμα». Με τον τρόπο αυτό σχολίασε η Δημοτική Αρχή το θέμα που έθεσαν δύο δημοτικοί σύμβουλοι της Ανεξάρτητης Δημοτικής Πρωτοπορίας, κι αφορά τη διευθέτηση μιας υπόθεσης  που έρχεται από το 2002 και τον πρώην Δήμο Παμβώτιδας. Ένα θέμα για τη διευθέτηση του οποίου ελήφθη ομόφωνη απόφαση της Οικονομικής Επιτροπής, δηλαδή απόφαση  την οποία υπερψήφισαν οι σύμβουλοι της αντιπολίτευσης.
Το εν λόγω θέμα έρχεται από το έτος 2002. Ο τότε Δήμος Παμβώτιδας, (με Δήμαρχο τον Αργύρη Μάντζιο) ενόψει της εκπροσώπησής  του στις δίκες για τον καθορισμό τιμής μονάδας αποζημίωσης και αναγνώρισης δικαιούχου, που αφορούσαν την αναγκαστική απαλλοτρίωση δημοτικών του εκτάσεων για τη διάνοιξη της Εγνατίας Οδού, σύναψε δύο αντίστοιχα συμφωνητικά με δικηγόρους-μέλη του Δικηγορικού Συλλόγου Ιωαννίνων, τα οποία αποτελούσαν εργολαβικά δίκης και εκχωρητήρια.
Τα ανωτέρω συμφωνητικά,  ήταν νόμιμα, έγκυρα και ισχυρά και ως εργολαβικά δίκης και ως εκχωρητήρια, καθόριζαν για την παράσταση στη δίκη καθορισμού προσωρινής τιμής μονάδας σε 5% επί του ποσού της προσωρινής αποζημίωσης, το δε ελάχιστο ποσοστό της δικηγορικής αμοιβής για την παράσταση στη δίκη αναγνώρισης δικαιούχου σε 5% επί του ποσού της οριστικής αποζημίωσης. (ήταν το ελάχιστο ποσοστό αμοιβής που καθόριζε ο νόμος), είχαν γνωστοποιηθεί και αναγγελθεί νομίμως στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Επίσης υπήρξε η  υπ’αριθ. πρωτ. 2086/04/5.4.2005 γνωμοδότηση του Νομικού Συμβούλου του Κράτους, γενομένη δεκτή, σύμφωνα με την οποία, τόσο η σύμβαση εργολαβίας δίκης ως προς το ύψος της ως άνω συμφωνηθείσης δικηγορικής αμοιβής, όσο και η σύμβαση εκχώρησης, ήταν νόμιμες.
Ως εκ τούτου, ο Δήμος Παμβώτιδας είχε συμβατική και νόμιμη υποχρέωση να προβεί στην καταβολή της συμφωνημένης δικηγορικής αμοιβής (είτε μέσω του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων με την παρακράτηση αυτής, είτε σε αντίθετη περίπτωση ο ίδιος με την είσπραξη της αποζημίωσης και καταβολή αυτής εξ ιδίων πόρων), και οι νομικές αυτές δεσμεύσεις και υποχρεώσεις του μετακυλήθηκαν, μετά την κατάργησή του, αυτοδίκαια  στο Δήμο Ιωαννιτών-καθολικό διάδοχο αυτού.
Μετά την περαίωση των δικών της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, στις οποίες παραστάθηκαν οι συμβληθέντες δικηγόροι-μέλη του Δικηγορικού Συλλόγου Ιωαννίνων, το Ελληνικό Δημόσιο  παρακατέθεσε στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων το συνολικό παρακρατηθέν ποσό των 139.637,94 ευρώ  από την αποζημίωση της απαλλοτριούμενης ιδιοκτησίας του Δήμου Παμβώτιδας με αναγραφόμενη αιτία «ποσό δικηγορικής αμοιβής». Δηλαδή το ποσό αφορούσε αποκλειστικά και μόνο δικηγορική αμοιβή. 
Ο Δήμος Παμβώτιδας  ουδέποτε  είχε προσβάλει δικαστικά την εγκυρότητα του περιεχομένου των ως άνω συμφωνητικών (εργολαβικών δίκης και εκχωρητηρίων), παρά μόνο είχε αποστείλει στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων το έτος 2003 (με Δήμαρχο τον Γιώργο Κρανά) έγγραφο αμφισβήτησης του ύψους της συμφωνηθείσης δικηγορικής αμοιβής, το οποίο όμως, ποτέ  δεν αμφισβητήθηκε από τον δήμο Παμβώτιδας, με προσφυγή στη δικαιοσύνη από το 2003 έως το 2010 που εντάχθηκε στο Δήμο Ιωαννιτών .
Επομένως, ο Δήμος Παμβώτιδας και ο καθολικός διάδοχός του Δήμος Ιωαννιτών  δεν είχαν κανένα απολύτως δικαίωμα, ούτε να εισπράξουν, ούτε πολύ περισσότερο, να διεκδικήσουν για τον εαυτό τους το εν λόγω ποσό της παρακατατεθείσας  δικηγορικής αμοιβής.
Κατά του τότε Δήμου Παμβώτιδας οι συμβληθέντες δικηγόροι – μέλη του Δικηγορικού Συλλόγου Ιωαννίνων είχαν ασκήσει στο Μονομελές Πρωτοδικείο Ιωαννίνων αγωγή ζητώντας να αναγνωριστούν δικαιούχοι της δικηγορικής αμοιβής. Με απόφαση που εκδόθηκε το 2015, το Μονομελές Πρωτοδικείο έκανε δεκτή την αγωγή,  αναγνωρίζοντας ότι ο Δήμος Ιωαννιτών υποχρεούται να καταβάλει ως αμοιβή στους ενάγοντες-δικηγόρους το ποσό των 131.650,76 ευρώ νομιμοτόκως σε ποσοστό 6% από την επομένη επίδοσης της αγωγής και καταδικάζοντας το Δήμο Ιωαννιτών στην επιβολή των δικαστικών εξόδων εκ συνολικού ποσού 1.990 ευρώ.
Οποιαδήποτε αμφισβήτηση της παραπάνω πρωτόδικης απόφασης, δεν είχε έρεισμα ούτε στο νόμο, ούτε στα πραγματικά περιστατικά. 
Με την από 14 Οκτωβρίου 2015 γνωμοδότηση με θέμα: «άσκηση ή μη έφεσης κατά της υπ’αριθ. 305/2015 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ιωαννίνων» (σημειώνεται ότι η εν λόγω γνωμοδότηση ήταν εντός της νόμιμης προθεσμίας για την άσκηση του ενδίκου μέσου), εκφράσθηκε η γνώμη ότι ο Δήμος Ιωαννιτών δεν πρέπει να ασκήσει το ένδικο μέσο της έφεσης, διότι η τυχόν άσκηση έφεσης θα προκαλέσει ζημία στα συμφέροντα του Δήμου, καθότι η παρέλευση μακρού χρονικού διαστήματος μέχρι την έκδοση σχετικής απόφασης, σε συνδυασμό με τη μη ευδοκίμηση του ενδίκου μέσου, θα επιβαρύνει τον Δήμο με την καταβολή έτι περαιτέρω τόκων υπερημερίας επί του ως άνω επιδικασθέντος κεφαλαίου. Υπήρχε δε ο κίνδυνος ο Δήμος να κληθεί στο τέλος να καταβάλει από δικούς του πόρους την δικηγορική αμοιβή αν μετά την παρέλευση ετών το Ταμείο Παρακαταθηκών απέσυρε το παρακατατεθέν ποσό. 
Η γνωμοδότηση αυτή για τη μη άσκηση εφέσεως, έγινε ομόφωνα αποδεκτή από την Οικονομική Επιτροπή του Δήμου Ιωαννιτών. Δηλαδή υπέρ του να μην ασκηθεί έφεση ψήφισαν όλα τα μέλη της οικονομικής επιτροπής τους Δήμου, συμπεριλαμβανομένων και των μελών της μείζονος αντιπολίτευσης.
Στη συνέχεια υπήρξε διαπραγμάτευση και συμβιβασμός των δικαιούχων της δικηγορικής αμοιβής να παραιτηθούν από το 20% των τόκων που επιδικάστηκαν, ποσό που αντιστοιχούσε σε περίπου 8.000 ευρώ.
Παραδόξως όταν αυτό το θέμα ετέθη προς ψήφιση σε πρόσφατη συνεδρίαση της οικονομικής επιτροπής, καταψηφίστηκε από τα μέλη της μείζονος αντιπολίτευσης. Δηλαδή ενώ ομόφωνα και ορθώς είχε ληφθεί η απόφαση για μη άσκηση έφεσης, ώστε να μην οδηγηθεί ο Δήμος σε μεγαλύτερη επιβάρυνση από τόκους υπερημερίας, τα μέλη της μείζονος αντιπολίτευσης δεν ψήφισαν την απόφαση που ουσιαστικά γλύτωνε το Δήμο από 8.000 ευρώ.